Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ (1990)
Πειραματικό Θέατρο της Πόλης - Μαριέττα Ριάλδη
Σκηνοθεσία: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Σκηνικά: Γιούλα Γαζετοπούλου
Κοστούμια: Λυδία Γραβάνη
Μουσική Επένδυση: Φίλιππος Σοφιανός
«Έξοχο απόκτημα του νεοελληνικού θεάτρου είναι το έργο "Ο δρόμος περνά από μέσα", τελευταίο δείγμα γραφής του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σκηνοθετημένο από τον ίδιο στο Πειραματικό Θέατρο της Πόλης. Η οικονομία και συγχρόνως ο πλούτος των καίριων μονολόγων, η ισορροπία ανάμεσα στην ενδοσκόπηση και την απογραφή κοινωνικών τύπων, ο δραματικός χώρος ως πεδίο ποιητικών αναγωγών και μεταφορών, η ελλειπτικότητα που συμβαδίζει με την υπαινικτικότητα, η διακριτική παρεμβολή μιας λυρικής γλωσσάς και κυρίως ο γερός σχεδιασμός των ατομικών περιπτώσεων συνιστούν μερικά από τα προτερήματα του έργου. Στο σημείο όπου ο παλιός κόσμος διασταυρώνεται με τον καινούριο, όπου το παρελθόν, ως ανάμνηση, φόβος η τύψη, συγκρούεται με το αδίστακτο παρόν, όπου ένα θνήσκον κοινωνικό στρώμα υποσκάπτεται από το στρώμα των αναρριχόμενων, των οικονομικά εύρωστων, ακαλλιέργητων και ανενδοίαστων, με σκοπό να αντικατασταθεί σταδιακά, οικοδόμησε ο Καμπανέλλης τον δικό του "Βυσσινόκηπο".»
Ελένη Βαροπούλου (ΤΟ ΒΗΜΑ)
«Στο νέο του έργο ο Καμπανέλλης αποδεικνύεται σημαντικός πλέον ποιητής. Ενώ διαβλέπει ότι υπάρχει προγραμματικό σχήμα, η δραματουργική ανάπτυξη είναι τέτοια ώστε στο έργο απογειώνεται και καθίσταται πλέον δραματουργική πρόκληση για το μέλλον της θεατρικής μας πορείας. Ο Καμπανέλλης ωριμάζοντας απεκάλυψε μια τρυφερή ενδοχώρα, μια λυρική περιοχή του ταλέντου του που έως τώρα έκρυβε. Αφού έως πριν λίγο στο έργο του κατειρωνεύτηκε το νεοπλουτικό κιτς, την εκζήτηση του γούστου και τη δουλεία στο συρμό, τώρα μας ανοίγει δρόμο για να απολαύσουμε την αφή του σπανίου, τη σοφία της μαστοριάς, την αξία του ακριβού και του μοναδικού. Στον "Αόρατο Θίασο" υπήρξαν εξαίσιες νοσταλγικές αναφορές στην αυθεντικότητα του τοπίου, στη χαμένη κοινοτική ζωή, στην αγαπητική σχέση που οικοδομείται στην αυλή και στην ευρεία συγγένεια. Το έργο του Καμπανέλλη είναι ένα πνευματικό γεγονός πέρα από ένα σημαντικό απόκτημα της νεοελληνικής δραματουργίας.»
Κώστας Γεωργουσόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ)
